Geschiedenis
Ontdek de rijke geschiedenis van de Bijenteelt vereniging Beemster en Omstreken, opgericht in 1926. Leer meer over onze roots en hoe we zijn uitgegroeid tot een toonaangevende speler op het gebied van alles over honingbijen.
Oprichting van de vereniging
De Bijenteelt vereniging Beemster en Omstreken werd opgericht op 1 maart 1926 en telde bij de oprichting 36 leden. De oprichting is tot stand gekomen door de voorzitter van toen, Dhr. T. Mantel, penningmeester/ secretaris Dhr. C. Kooij, overige bestuursleden Dhr. Schouten, Rechter en van Genderen. Toentertijd was het overgrote deel van de leden fruitteler van beroep en zij hadden zelf de honingbijen hard nodig voor de bestuiving van de fruitbloesem in het voorjaar. Tegenwoordig zijn onze leden veelal hobbyisten en vaak zonder agrarische achtergrond. Ooit was de Beemster een belangrijk fruitteelt gebied, tegenwoordig zijn er nog maar enkele fruittelers. Door het fruit en andere tuinbouw vooral in de Zuidoostbeemster waren er vroeger meer leden en kwamen ze grotendeels uit de Beemster. Daarna begon het leden aantal wat te vergrijzen, maar tegenwoordig is er gelukkig weer wat toename ook door interesse van jongere. Vooral doordat de (honing)bij landelijk regelmatig in het nieuws is. Men ziet steeds meer in hoe belangrijk de (honing)bijen voor de economie en onmisbaar voor de natuur zijn.
Groei en ontwikkeling
In de loop der jaren heeft de vereniging zich ontwikkeld tot een bloeiende gemeenschap van bijenhouders en liefhebbers. Door het organiseren van workshops, bijenkorven verhuur en honingproeverijen hebben we onze kennis en passie voor bijenteelt gedeeld met een breder publiek.
In de Beemster moeten de bijen het vooral hebben van fruitbloesems, paardenbloemen, wilg, esdoorn, paardenkastanje en linden. De akkers zien wel mooi groen, maar daar is voor de bij niet veel te halen. Vandaar dat je steeds meer bijenkasten in de buurt van woonwijken vindt. Want in de vele tuintjes bloeit altijd wel iets en is het noodzakelijke stuifmeel aanbod voor de honingbij gevarieerder dan het platteland. De laatste jaren wordt er door de agrariërs bijenlinten om hun akkers gezaaid, waardoor er meer voedsel is voor de solitaire bijen.
Toewijding aan honingbijen
Bijzonder is te zien dat het aantal leden enorm toenam tijdens de tweede wereld oorlog. Maar dat kwam toen meer omdat de leden extra tabaksbonnen kregen omdat ze de rook nodig hadden tijdens het werk in hun bijenvolken. Maar in werkelijkheid waren het niet zulke grote imkers als ze deden vermoeden. Na de oorlog nam het aantal weer snel af. Tegenwoordig hebben we rond de 75 leden en ze komen uit een groot gebied, ook buiten de Beemster vandaan.